اوزمپیک و مونجارو: مطالعه‌ای مقایسه‌ای نشان می‌دهد که کدام دارو در کاهش وزن مؤثرتر است
این تحقیق که در JAMA Internal Medicine منتشر شده است، نشان می‌دهد که افرادی که از تیرزپاتاید استفاده می‌کنند، به طور قابل توجهی بیشتر از کسانی که سماگلوتاید مصرف می‌کنند، به کاهش وزن دست می‌یابند.
عملکرد تیرزپاتاید و سماگلوتاید
هر دو تیرزپاتاید و سماگلوتاید که جزو کلاس داروهای آگونیست پپتید-۱ شبیه گلوکاگون (GLP-1) هستند، به صورت تزریقی استفاده می‌شوند. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) مونجارو و اوزمپیک را برای دیابت نوع ۲ تأیید کرده است، اما برخی پزشکان این داروها را به طور خارج از برچسب برای درمان چاقی تجویز می‌کنند. به تازگی، FDA ویگووی (که حاوی سماگلوتاید است) و زپ‌باند (که حاوی تیرزپاتاید است) را نیز برای کاهش وزن تأیید کرده است.
تیرزپاتاید و سماگلوتاید با تحریک تولید انسولین در پانکراس و تأخیر در تخلیه معده، باعث می‌شوند که افراد برای مدت طولانی‌تری احساس سیری کنند و به این ترتیب به مدیریت وزن کمک می‌کنند.
نتایج مطالعه
این مطالعه که توسط تریشیا رودریگز، دانشمند ارشد کاربردی در تحقیق ترومت و نویسنده مطالعه، انجام شده است، نشان می‌دهد که استفاده از داده‌های واقعی می‌تواند به درک بهتر تأثیر این داروها در عمل روزمره کمک کند.
در این مطالعه، تیم رودریگز سوابق بهداشتی الکترونیکی ۱۸,۳۸۶ نفر که بین می ۲۰۲۲ و سپتامبر ۲۰۲۳ تیرزپاتاید یا سماگلوتاید مصرف کرده بودند را تحلیل کردند. میانگین سن شرکت‌کنندگان ۵۲ سال بود، ۷۰ درصد آنها زن بودند و اکثریت—۷۷ درصد—سفیدپوست بودند. اندکی بیش از نصف شرکت‌کنندگان دیابت نوع ۲ داشتند.
تیم محققان وزن شرکت‌کنندگان را در سه، شش و دوازده ماه پس از شروع مصرف داروها بررسی کردند. یافته‌ها نشان داد که بیماران تیرزپاتاید بیش از دو برابر احتمال دستیابی به کاهش وزن ۱۰ درصدی و سه برابر احتمال دستیابی به کاهش وزن ۱۵ درصدی را در مدت یک سال داشتند، در مقایسه با بیماران سماگلوتاید.
مکانیزم‌های عمل تیرزپاتاید و سماگلوتاید
دستی پرایس، پرستار متخصص در مرکز پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو، توضیح می‌دهد که تیرزپاتاید علاوه بر فعال‌سازی گیرنده‌های هورمون GLP-1، هورمون دیگری به نام پپتید تحریک‌کننده انسولین وابسته به گلوکز (GIP) را نیز تحریک می‌کند که مکانیزم دیگری برای کاهش وزن فراهم می‌کند.
عوارض جانبی مشترک
آگونیست‌های GLP-1 می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند و علائم گوارشی از جمله شایع‌ترین آنها هستند. تهوع، استفراغ، یبوست و اسهال از عوارض این داروها هستند.
هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد تیرزپاتاید از سماگلوتاید در این زمینه بهتر است. به گفته نیک استاکی، پزشک بیماری‌های عفونی و نویسنده مطالعه، بیماران هر دو دارو کاهش وزن قابل توجهی را تجربه کردند و تفاوتی در خطر عوارض گوارشی مشاهده نشد.
تصمیم‌گیری درباره تجویز دارو
عوامل زیادی در تصمیم‌گیری پزشکان درباره تجویز تیرزپاتاید یا سماگلوتاید تأثیرگذار هستند، از جمله پوشش بیمه‌ای و هزینه دارو. همچنین در دسترس بودن دوزهای داروهای GLP-1 نیز مهم است.
بنابراین، برای هر بیمار، درمان به صورت فردی انجام می‌شود و پزشکان باید تصمیم‌گیری کنند که کدام دارو مناسب‌تر است.
ما از معتبرترین و به روزترین منابع برای نوشتن مقاله های خود استفاده کرده و تمام منابع از دانشگاه های معتبر دنیا تأیید شده اند. مهمترین منابع در این قسمت قابت مشاهده اند و می ت.انید آنها را مطالعه بفرمایید.
- 1. Rodriguez PJ, Cartwright BMG, Gratzl S, et al. Semaglutide vs tirzepatide for weight loss in adults with overweight or obesity. JAMA Intern Med. Published online July 8, 2024. doi:10.1001/jamainternmed.2024.2525
- 2. Fanshier AV, Crews BK, Garrett MC, Johnson JL. Tirzepatide: a novel glucose-dependent insulinotropic polypeptide/glucagon-like peptide 1 receptor agonist for the treatment of type 2 diabetes: the first twincretin. Clin Diabetes. 2023;41(3):367-377. doi:10.2337/cd22-0060
3. Gorgojo-Martínez JJ, Mezquita-Raya P, Carretero-Gómez J, et al. Clinical recommendations to manage gastrointestinal adverse events in patients treated with GLP-1 receptor agonists: a multidisciplinary expert consensus. J Clin Med. 2022;12(1):145. doi: 10.3390/jcm12010145
